- علی جلابی هجویری (عَ یِ جُلْ لا)
ابن عثمان بن ابی علی جلابی هجویری غزنوی، مکنّی به ابوالحسن. وی از عرفا و متصوفۀ بزرگ قرن پنجم هجری بود و در سال 465 هجری قمری درگذشت. اواز مریدان شیخ ابوالفضل محمد بن حسن ختّلی است و بجز وی بسیاری از مشایخ را نیز دیده و از آنان در کتاب ’کشف المحجوب’ خود نقل کرده است. مهمترین اثر او کتاب ’کشف المحجوب’ است که از امهات کتب صوفیان و از جمله قدیمترین آنهاست که بعدها مورد استفادۀ کسانی که در احوال و آثار مشایخ صوفیان کتاب می نوشته اند قرار گرفت، مانند عطار در تذکرهالاولیاء و جامی در نفحات الانس. اثر دیگر او ’منهاج الدین’ است در ترجمه احوال اصحاب الصفه. رجوع به تاریخ ادبیات در ایران، دکتر صفا ج 2 ص 892 و نفحات الانس جامی چ توحیدی پور ص 316 شود